வானம் வசப்படும்!

வானம் வசப்படும்!

* வெளிச்சம் இல்லை என்று 

இரவுகள் எப்போதும் இரக்கப்படுவதில்லை!

* ஆயிரம் மின்மினிப் பூச்சுகள் 

இரவில் ஒன்று கூடினாலும் 

பகலில் பறக்கும் பட்டாம் பூச்சிகளுக்கு இணையாகுமா?

* மனித மனமே...

இருட்டறைக்குள் தாழ்ப்பாள் போட்டுக் கொண்டு

சூரியன் கண்ணுக்குத் தெரியவில்லை என்று 

அஞ்ஞானம் பேசித் திரிவதில் தான் 

உனக்கு ஞானம் என்பதா?

* சுழன்று வீசும் காற்றை முதலில் 

அனுபவித்துப் பார் அப்போது தான் 

தென்றலின் அருமை உனக்குப் புரியும்!

* கடுங்குளிரில் நடுங்கும் போது

ஆபத்தான நெருப்பு அப்போது இதமாகத் தெரியும். 

புகழ்ச்சியும், இகழ்ச்சியும் நெருப்பும், குளிரும் போல...

* பாதையெங்கும் மலர்கள் இருந்தால் பாதங்களுக்கு வலிமை இருக்காது. 

கூழாங்கற்களும் சிறு, சிறு முட்களும் பதம் பார்த்தால்தான் 

பாதங்களும் கவனமாய் பாதை பார்த்து நடக்கும்!

* வேதனை கொள்ளும் மனம் தான் 

சாதனை பதியம் போடுகிறது. 

முள் இல்லாத ரோஜா செடிகள் 

எங்கேனும் முளைக்கிறதா?

* தேசிங்கு ராஜா என்றாலும் போர்முரசு 

கொட்டி விட்டால் வாளெடுத்து தானே தீர வேண்டும். 

வாழ்க்கை என்று வந்து விட்டால் வளைந்து பார்த்து 

வாழ்ந்து தானே ஆக வேண்டும்!

* வளைந்து செல்லும் நதிகளைப் போல

வாழ்விலும் தாழ்ந்து சென்றால் 

நட்பும், உறவுகளும் வாழ்த்திடுமே!

* பாதி மெய்யும், பாதி பொய்யும் கவிதைக்கு அழகு தான்... 

இன்பம் பாதி, துன்பம் பாதி வாழ்க்கைக்கு தேவை தான்!

* சோதனை முடிச்சுகள் அவிழ்ப்பதில் 

தான் வாழ்க்கையின் சூட்சமம்... 

சோதனையை எதிர் கொள்பவன் சாதனைப்

படிக்கட்டில் ஏறிப் போகிறான்...

* வாழ்க்கை அழகிய பூந்தோட்டம். 

அதில் நம்பிக்கை விதையை விதைப்பவன்

வசந்த வாசலை திறப்பு விழா செய்கிறான். 

அப்போது, வானமும் வசப்படும்!

தேங்க்ஸ் டு...

எம்.அமிர்தராஜன் & தினமலர்